VAN 030 NAAR 040, DEEL 3: ROELOF KLEPPE
Tekst: Robin Sterk
Na Elien Meijer en Angelique Stokvis is het nu de beurt aan Roelof Kleppe. Ook hij begon zijn roeiloopbaan lang geleden bij ons aller Orca en belandde uiteindelijk bij de Eindhovense Roeivereniging Beatrix. Daar heeft hij na ruim drie decennia dit jaar het wedstrijdroeien weer energiek opgepakt en levert ook als jeugdcoach zijn bijdrage aan de vereniging.
Als kwartet Oud-Orcanen hebben we in juni meegedaan aan een onderlinge lustrumwedstrijd van Beatrix. Het eerste onderdeel bestond uit een time trial over 1000 meter. Hoewel we samen slechts één traininkje hadden gedaan, kwam onze mix dubbelvier – gehuld in iets te strak zittende Orca-outfit – goed voor de dag en eindigde in de middenmoot. Later op de dag werden we gekoppeld aan beginnende roeiers en voeren we tégen elkaar. De vier met Angelique en Roelof sprintte beduidend sneller dan die met Elien en Robin aan boord. Volgend jaar revanche.
V.l.n.r. Robin Sterk, Angelique Stokvis, Roelof Kleppe, Elien Meijer
ROELOF KLEPPE
Roelof, kun jij je loopbaan bij Orca voor ons samenvatten?
Ik ben begonnen in 1979 in de zware eerstejaarsacht. Deze ploeg viel in de loop van het seizoen uiteen, waarna ik ben gaan skiffen en invallen bij boordploegen. Als skiffeur vond ik aansluiting bij de succesvolle lichte acht van Kees Verduin en Marius Buiting. Kees en ik woonden in hetzelfde studentenhuis en studeerden beiden geneeskunde, dus de klik was duidelijk. Destijds heb ik ook gecoacht, een mentale training opgezet en bestuurswerk gedaan. Zo was ik voorzitter van Orca in 1986-1987 en ben daarna voorzitter van de Roeibond Midden-Nederland geweest. Een paar keer heb ik nog in een bedrijfsacht geroeid en toen was het over.
Heb je mooie herinneringen aan Orca?
Vele natuurlijk, allereerst de vrienden die ik via Orca heb leren kennen en nu nog steeds graag zie. Maar ook de levendige, op vernieuwing gerichte vereniging, die bijvoorbeeld samen met het fysiologie-lab van de medische faculteit wetenschappelijk onderzoek deed naar trainingseffecten. Of al die mooie feesten en de succesvolle wedstrijdcultuur. Maar ook het Merwedekanaal, het rondje Kanaleneiland, de roemruchte krachttraining van dr. Tan (dat was nog eens spierpijn!), mooie wedstrijden op de Amstel en de Bosbaan, een geweldig bestuursjaar, de nieuwe generatie topsporters die ik zag komen, het steunfonds, Oud-Orca, allerlei reünies en ga zo maar door.
Wanneer ben je in 040 beland?
In 1996 zijn we (Ellen-Petra en onze toen net geboren zoon Maarten) van de Duifstraat in Utrecht naar Eindhoven verhuisd. Het huis daar hadden we gekoc
ht na een tip van Pim en Lieneke en wonen er nog steeds met plezier. Twee jaar later is Anna geboren. Ik was toen net begonnen als psychiater bij de GGzE. Blijven wonen in 030 was dus geen optie. Inmiddels wonen we 22 jaar in Eindhoven en zijn Maarten en Anna het huis uit.
Hoe ziet jouw nog compacte Beatrix-loopbaan eruit?
In mei 2017 ben ik weer gaan roeien, na een pauze van ruim 30 jaar. De reden is eigenlijk nieuwsgierigheid. Zou ik de “flow” kunnen terugvinden? Het was geweldig om te merken dat ik na al die jaren het skiffen niet verleerd was! Ik ben nog volop bezig de vereniging te leren kennen maar ik kan inmiddels wel zeggen dat Beatrix een bijzonder leuke club is. De betrokkenheid van de leden is groot, net als het aantal jeugdroeiers. Vooral op de zaterdagochtenden is het heel druk en gezellig op de loods. Bovendien beschikt Beatrix over een uitstekende vloot. Ik ben door de ballotage van de zogenaamde Harmen-8 gekomen en roei met plezier met deze fijne ploeg mee. Het was opvallend hoeveel mensen ik daar bleek te kennen. Daarnaast ben ik redelijk actief aan het skiffen. Ik geniet ervan om op het water te zijn (we hebben een prachtig kanaal!) en te merken dat er nog vooruitgang te boeken is. Inmiddels heb ik de Skiffhead, Spaarne en de Markregatta in Breda geroeid. Na een matige Skiffhead (lastig al die bochten) zit ik nu in het middenveld en ga kijken hoe ver ik kan komen.
Kun je ons iets meer vertellen over je leven buiten de roeierij?
Naast mijn werk als psychiater ben ik door de jaren heen bezig geweest met allerlei vernieuwingsprojecten. Bijvoorbeeld het toepassen van nieuwe technologie in de zorg, denk daarbij aan projecten met Philips, veel met verlichting, gebruik van slimme sensoren of samen met de Design Academy werken aan een uitnodigende omgeving.
De laatste tijd ben ik bezig geweest met de introductie van een Mental Health First Aid (MHFA), een soort EHBO-programma voor psychische problemen. Zo weten omstanders dadelijk hoe te handelen bij een paniekaanval, psychose, depressie, verslaving of verwardheid. Het is de bedoeling dat belangstellenden maar ook alle EHBO’ers getraind worden voor MHFA. Voorlopig doel is dat 1% van de bevolking de training gaat volgen, hopelijk over 10 jaar 5%. Ook voor sporters is MHFA trouwens interessant. Ik heb een geweldige presentatie gehoord van een Engelse rugbyprof die het programma in de UK promoot. Ze hadden daar een heel nazorgprotocol voor uitgeselecteerde sporters gemaakt. Maar ook omgaan met roekeloos of onnodig agressief gedrag. Trainers en sporters leren problemen respectvol bespreekbaar te maken.
Verder ben ik, vanuit de positieve psychologie, bezig met het uitzoeken van ontwikkelingen op het gebied van mentale training. Het verbaast me dat hier de afgelopen 30 jaar nog maar beperkt ontwikkelingen in zijn te ontdekken. Iedere sporter heeft zijn eigen mentale gebruiksaanwijzing en kan baat hebben bij een persoonsgerichte, strength based benadering. Kan handig zijn bij het coachen, waar ik afgelopen weken weer wat mee ben begonnen. Kortom ik ben blij dat ik van 030 na 30 jaar lid ben geworden van Beatrix. Haal door!
Bedankt, Roelof en veel succes in je roeiloopbaan 2.0!
Robin Sterk