Heerlijk helder Henley…
Het had zo mooi kunnen zijn… Meedoen aan de Henley Masters, het kleine broertje van de prestigieuze Henley Royal Regatta. Twee eeuwen roeitraditie kijken daar, aan de Upper Thames, op je neer. De adrenaline spoot dan ook uit mijn oren toen ik op 8 juli, als huurling in een combinatie Breda/Cornelis Tromp/RIC aan de start lag bij Temple Island op de fameuze, maar eng smalle tweeploegenbaan. Na welgeteld vijftien halen sloeg het noodlot toe: een harde wind, stroming tegen, overtrekken van stuurboord, een niet al te alerte kamprechter en een boeg die moeite had met sturen. Resultaat: we knalden op de ‘booms’ en er was geen houden meer aan. De twee sloeg overboord, enkele ramptoeristen maakten foto’s die al snel op Twitter stonden en het rescue team had weer eens een leuke klus. Eenmaal veilig op de wal mochten we zeiknat terugsjokken naar het botenterrein, waar de andere helft van de acht ons meewarig opwachtte.
’s Avonds hebben we bij lokale Italiaan de jarige slag (oud-ploeggenoot Kees Linse uit de Bataviertijd!) niettemin gehuldigd met een nep-medaille en de frustraties op passende wijze weggespoeld. De volgende dag mochten we weer over de baan, nu in de acht, en weer tegen Weybridge RC. Dat ging naar behoren maar we werden op de 1000 meter wel met een lengte geklopt. Tot zover het racen.
Er was voldoende tijd in het programma om de schitterende venue te bekijken. Het mooiste botenhuis is dat van Leander Club, misschien wel de beste roeivereniging ter wereld, met – tot aan Rio – 111 (!) Olympische blikken. Als logo hebben ze een roze nijlpaard en, voor Latinisten onder ons, als devies Corpus Leandri Spes Mea. In Henley-on Thames hebben we een bezoek gebracht aan het River and Rowing Museum, waar imponerende beelden van Sir Steve Redgrave (5 x OS-goud) en Sir Matthew Pinsent (3 x) de wacht houden.
Terug in Nederland na dit enerverende weekend, dat ik hooguit voor goud had willen missen, moest ik natuurlijk dealen met de reacties uit de eigen gelederen van Beatrix Eindhoven. De een memoreerde de gevaarlijke capriolen die hij en ik ooit in een twee zonder uithaalden; een ander uitte zijn twijfels om met mij ooit nog ongestuurd te roeien; en onze Olympische Harry Droog aarzelde niet om een krantenbericht uit 1975 rond te sturen teneinde zijn eigen Henley-succes in de twee zonder in herinnering te roepen. Gelukkig ben ik opgegroeid met vijf broers en kan ik wel een stootje hebben.
Al met al hoop ik dat we volgend jaar in het spoor van RV Breda, met 23 deelnemers de grootste Nederlandse afvaardiging, ook met enkele Beatrix-veteranenploegen aan dit heel bijzondere evenement kunnen deelnemen. En het zou helemaal mooi zijn als daar ook andere Oud-Orcanen/Batavieren/Charonauten aan de start liggen. Iets voor b.v. Salland (Annemarie Voorend), Viking (Wiljon Vaandrager), Aengwirden (Eduard Hamburger, vader van …)?
Haal door!
Robin Sterk, 1 september 2016